یکی از مواقعی که بحث بر سر وضع قوانین سخت‌گیرانه حمل اسلحه در آمریکا داغ می‌شود، زمانی است که یک تیراندازی مرگبار با تعداد کشته بالا در این کشور اتفاق می‌افتد. اما اتفاقاً برعکس در چنین زمان‌هایی ذهنیت بخش بزرگی از جامعه آمریکا موافق وضع قوانین سخت‌گیرانه در کنترل اسلحه نیست.

ممنوعیت چاره کار نیست

پس از تیراندازی‌های مرگبار اخیر در آتلانتا و کلرادو، جو بایدن و دموکرات‌های عضو کنگره با جدیت بیشتری بر مواضع خود در مورد بررسی سوابق افراد خریدار سلاح و همین‌طور زنده کردن مجدد قانون سال ۱۹۹۴ برای ممنوعیت سلاح‌های تهاجمی تأکید کردند. اما طبق تجربه چند دهه گذشته، این موارد موجب عدم تمایل آمریکایی‌ها به استفاده از سلاح نخواهد شد و احتمالاً تأثیر عکس نیز خواهد داشت. پیش از ممنوعیت سال ۱۹۹۴، آمریکایی‌ها حدود ۴۰۰ هزار اسلحه AR۱۵ که جزو سلاح‌های تهاجمی است در اختیار داشتند، اما امروزه این رقم برای این سلاح و مشابه آن حدود ۲۰ میلیون است! در آمار عجیب دیگر، آمریکا با اینکه حدود ۵ درصد جمعیت جهان را در اختیار دارد اما نیمی از سلاح‌های شخصی جهان در دستان مردم این کشور است.

ریشه‌های نژادپرستانه کنترل سلاح

وابستگی بلندمدت آمریکایی‌ها به سلاح از چندین منظر قابل بررسی است. یکی از اصلی‌ترین آن‌ها قدرت تحکم اجتماعی انجمن ملی سلاح در آمریکاست که این روزها به زبان بهتر می‌توان آن را همان نژادپرستی لقب داد. دومین دلیل شاید خیلی عجیب باشد چون کلاً در تاریخ آمریکا هرگاه صحبت از قانون کنترل سلاح بوده، برای خلع سلاح سیاهپوستان و فراهم آوردن شرایطی که آن‌ها کمتر بتوانند از خود دفاع کنند بوده است. مایکل بِلِسیلِس، تاریخدان مشهور آمریکایی معتقد است تمایل توده مردم آمریکا به داشتن سلاح گرم بدون آنکه ربطی به فرهنگ ابتدایی در زمان تأسیس این کشور داشته باشد، پدیده‌ای کاملاً مدرن است. اگر منطق محدودسازی استفاده از سلاح در آمریکا این است که تعداد تیراندازی در این کشور به صفر برسد، باید این کشور همان‌گونه که باراک اوباما در سال ۲۰۱۵ پیشنهاد داد همان راه استرالیا را در پیش بگیرد. البته چنین رویکردی اگر می‌خواهد در آمریکا جواب دهد باید در مقیاسی بسیار وسیع‌تر عمل شود که بسیار سخت خواهد بود.

اعتماد به یکدیگر و به دولت در پایین‌ترین میزان

اکنون زمانه‌ای در آمریکاست که خشونت بسیار افزایش یافته و همین‌طور جنبش‌هایی برای گرفتن قدرت از پلیس در شکل کنونی آن، مطرح است. در چنین دوره‌ای بعید است افرادی که آنچنان تمایلی به رعایت قانون ندارند علاقه‌ای به تسلیم سلاح‌های شخصی خود داشته باشند. اما شاید اصلی‌ترین دلیلی که مردم آمریکا تمایلی به وضع قوانین سخت‌گیرانه برای استفاده از سلاح شخصی خود ندارند این باشد که می‌بینند تملک این سلاح در چند دهه گذشته در بین هم‌میهنانشان بسیار بالا رفته اما از طرف دیگر اعتمادشان به یکدیگر و همین‌طور به دولت بسیار کاهش یافته است. این جزوی جدانشدنی از باور بسیاری از مردم آمریکاست که زمانی آزادی و حقوق مردم حفظ می‌شود که حق استفاده از سلاح آن‌ها حفظ شود. تغییر چنین فلسفه ذهنی کاری بسیار دشوار خواهد بود؛ حتی تاریخ نشان داده یکی از عوامل وقوع انقلاب آمریکا آن زمانی بود که بریتانیا در خلع سلاح آمریکایی‌ها شکست خورد.